Borstvoeding

Zwanger van de eerste. Ik ging borstvoeding geven, want zo hoorde het. Ik zag dat verschillende instanties cursussen aanboden, maar heb me nooit ingeschreven. Ik las over borstvoeding op de website van 9 maanden, op de website van Kind & Gezin. Het zou wel lukken. 

Niet dus. Het was een ramp. Al vanaf de eerste voeding. De verpleegster duwde het hoofdje van dochter hardhandig tegen mijn borst. Elke keer als ze even niet dronk moesten we het stimuleren door aan haar kinnetje te frullen, of een knijpje in de borst te geven. Netjes om de 3u voeden, niet clusteren, volgens de verpleging. Als kersverse, onwetende moeder volgde ik de adviezen.

Eenmaal thuis krijste dochter heel het huis bij elkaar. Elke voeding was drama. Ik had kloven tot bloedes toe. Het deed zo'n pijn! Na 3 weken live te voeden ben ik fulltime gaan afkolven. Dat was ik ook na 3 weken beu. Mijn oudste heeft dus maar 6 weken borstvoeding gehad.

Zwanger van de tweede. Ik zou ook borstvoeding gaan geven. Alleen nu op mijn manier. Ik verslond boeken, melde me aan bij Dragen & Voeden, doorspitte de website van Stefan Kleintjes en volgde een borstvoedingscursus van Boobs 'n Burps. Ik maakte een bevalplan waarin ik mijn wensen omtrent de borstvoeding neerzette en gaf deze af aan het verplegend personeel van het ziekenhuis. 

De borstvoeding liep fantastisch! Ik geniet intens van de band met mijn jongste dochter. Ik geniet van die dankbare oogjes die naar me kijken als ze drinkt. Ik geniet van de lange clustermomenten. Zij voelt zich geborgen bij mij en mijn borst. Af en toe een troostslokje. 

Ook in het openbaar is het lekker gemakkelijk. Ik steek snel 2 of 3 luiers, doekjes en een spuugdoekje in mijn handtas en ik ben klaar om te gaan. Als dochter zin heeft om te drinken zetten we ons ergens op een bankje of in een café neer. Hop, die borst eruit en aanleggen. Niet denken aan maatjes, cc's, flesjes, speentjes, microgolfoven, schema's en soorten flesvoedingen! Gewoon, hop, meisje aan de borst en klaar.

Ik geniet van borstvoeding!