De peuterpubertijd - Deel 2

Potvolkoffie.

Wéér wascostrepen op de muren.
Wéér gezeur.
Wéér stempelafdrukken op de tafel.
En vooral veel, heel veel keiharde "NEEEEEEE!"

Mijn lieve dochter is een klein monster. Alles moeten we 10 keer zeggen, op alles moeten we haar 10 keer berispen. Spelen? Dat doet ze niet meer. Tekenen op de muren, dat doet ze, en met dingen gooien, dat ook. Heel hard roepen en stampvoeten. Jaloers op zus is ze ook. Ze wilt perse dezelfde knuffel als waar zus mee speelt, ze wilt perse op schoot als zus op schoot zit.

Dagelijks kijk ik uit naar het middagdutje, en dan naar bedtijd. Om even op adem te komen en weer een bakje geduld uit de kast te halen.

Creativiteit heb ik nu ook erg nodig. Om haar leuke en interessante dingen te laten doen. Ze doet graag de was: gewassen was in de droogkast, vuile was in de wasmachine en op de knopjes duwen. Mee helpen koken en voor haar (baby)pop zorgen. Op een veilige manier tekenen en stempelen.

En natuurlijk; als ik 's avonds een verhaaltje voorlees luistert ze en zit ze stilletjes bij me. Dan krijg ik nog een dikke kus en knuffel. Ze kruipt in haar bed, tussen al haar dierenknuffels om een reis van dromen te maken. Op dat moment besef ik dat ik het grootste geluk in de wereld heb gevonden.