"Ben je moe?"
NEE
"Wil je spelen?"
Neu
"Ga je mee?"
Nene
"Wil je een koekje?"
Nnnnnnee
"Ga je slapen?"
Nee nee nee
Mijn dochter is bijna 2 en zegt nee. Alleen maar nee. Puur om nee te zeggen. Niks is goed.
De peuterpubertijd is een feit. Dochter ontdekt en herontdekt. Met haar handen kan ze slaan, met haar benen schoppen, met haar ogen neerschieten en haar lippen roepen keihard: "NEE!" Dat ze zelf bestaat, een echt klein persoontje is heeft ze door. Overal tast ze de grenzen af. Is ze ergens niet mee akkoord gilt en krijst ze.
Tijdens de zoveelste Nee-bui bedenkt ik mij:
