Nog nooit heb ik zo'n strak schema gehad als nu. Om 4u30 sta ik op, om 22u(30) ga ik slapen (nuja, in theorie, want de jongste weigerde te slapen). Om 18u30 komen we thuis, om 19u liggen de meisjes in bed en wordt er gekookt en gegeten, van 20u tot 21u studeren en tot 22u ontspannen/huishouden.
Zo gaat het nu een week. Vermoeiend! Zo vermoeiend! Maar zo leuk. Nog nooit ben ik zo geïnteresseerd geweest in de lessen op school. Nog nooit ging ik met zoveel plezier naar school. Nog nooit heb ik, meteen na schooltijd mijn boeken opengedaan.
Terug studeren, mét gezin, het vraagt wel wat. Organisatie, steun van de omgeving, een man die de stofzuiger ontdekt en vooral véél opofferingen. Niet alleen financieel, maar ook sociaal. Van 24/7 bij de kindjes zijn, zie ik ze nu een 4tal uurtjes per (school)dag. In plaats van spelen met de boerderij, kleuren en boekjes voorlezen, buig ik me over de anatomie van de mens. In plaats van leuke gesprekjes te voeren terwijl de oudste in bad zit, leg ik haar mijn lessen uit die ik op school kreeg die dag.
Natuurlijk doe ik dit niet alleen. Ik heb mijn lieve (schoon)ouders die mij heel erg steunen, die achter mij staan, die oppassen terwijl ik moet studeren of op school zit. En natuurlijk; mijn rots in de branding, mijn stofzuigerontdekkende partner. Zonder zijn steun zou ik hier nooit aan begonnen zijn.
Ik zal mijn dipjes hebben, ik zal faalangst hebben, maar dankzij een geweldige klasgroep voel ik me goed en zelfverzekerd.
Ik ben, vanaf nu, een studerende mama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten